·         تفاوت بین روش «میانگین» با روش «میانگین لحظه ای»:

 1.    در روش میانگین، فرمول محاسبه دقیقاً همانی است که در کتب و مقالات آموزشی توضیح داده شده است و همواره برای محاسبه فی واحد صادره حواله های انبار (یا همان فی مانده بعد از ثبت رسید انبار جدید) مبلغ وارده کالا با مبلغ مانده همان کالا در انبار جمع شده و بر حاصل جمع مقدار وارده کالا با مقدار مانده همان کالا در انبار، تقسیم می گردد. حاصل تقسیم فوق بعنوان فی مانده کالا در نظر گرفته شده و از تاریخ محاسبه در فی و مبلغ حواله های صادره از کالای مذکور ملاک عمل خواهد بود. البته تا زمانی که برای کالای مذکور ثبت رسید انبار جدید انجام نشود، که در اینصورت مجدداً محاسبات فی مانده تکرار خواهد شد.

2.       در روش «میانگین لحظه ای» روش کار همانند «روش میانگین» است با تفاوت هایی که در زیر به آنها اشاره می شود:

    a.    در روش میانگین اگر برای یک کالا در طی روز و در ساعات مختلف چندین بار ورود و خروج (رسید و حواله انبار) ثبت شود، در محاسبه فی و مبلغ حواله های انبار، ابتدا تمامی رسیدهای وارده در طی روز  در محاسبه فی مانده در نظر گرفته شده، سپس بر مبنای فی مانده بدست آمده حواله های انبار صادره در همان روز قیمت گذاری خواهند شد، بدین ترتیب مثلاً اگر رسیدی در ساعت 17 عصر وارد انبار شده باشد، در قیمت حواله انباری که ساعت 9 صبح  ( قبل از ورود رسید مذکور) از انبار خارج شده است، بصورتی متناقض تاثیر گذار خواهد بود. شرکتهایی که امکان ورود چندین بار از یک کالا را در طی روز دارند، در صورتی که مایل نباشند که رسیدهای انبار با زمان ورود بزرگتر از زمان خروج حواله های انبار در همان روز، در قیمت حواله های مذکور تاثیر داشته باشند، می توانند از روش «میانگین لحظه ای» استفاده نمایند. در روش «میانگین لحظه ای» علاوه بر تاریخ رسید و حواله، زمان آن نیز در محاسبات ملاک عمل واقع شده و بدین ترتیب رسیدهای وارده پس از حواله های صادره در محاسبه قیمت حواله های مذکور نقشی نخواهند داشت.

    b.    در روش «میانگین لحظه ای» امکان قطعی سازی و قیمت گذاری ریالی چند انبار با هم وجود دارد. در چنین حالتی ورود و خروج کلیه انبارها بر حسب تاریخ و ساعت، در یک کاردکس، بدون در نظر گرفتن انبار، مرتب شده و بصورت سرجمع قیمت گذاری خواهد شد. بدین ترتیب مبلغ رسیدهای وارده از یک کالا در انبار a در حواله های صادره با زمان بزرگتر از همان کالا در انبار دیگری مثل b  موثر خواهند بود. این وضعیت دارای یک حسن بزرگ در تعیین فی واحد و مبلغ رسیدهای انتقالی از یک انبار به انبار دیگر می باشد. با توجه به اینکه در انتقال و جابجایی اقلام بین دو انبار، زمان رسید انبار انتقالی توسط سیستم، حداقل یک دقیقه بزرگتر از حواله انبار انتقالی مرتبط ثبت می گردد، بدین ترتیب در روش قیمت گذاری با روش «میانگین لحظه ای» در زمانی که نوبت به تعیین قیمت رسید انبار انتقالی برسد حتماً حواله انتقالی مرتبط با رسید مذکور قیمت دار شده و قیمت آن بصورت خودکار قابل تخصیص به رسید انتقالی خواهد بود. بدین ترتیب یکی از مشکلاتی که معمولاً در تعیین قیمت رسیدهای انتقالی انبارها پیش روست حل خواهد شد.

 ·         تفاوت بین روش «میانگین» با روش «میانگین متحرک»:

 1.    همانطور که قبلاً نیز توضیح داده شد، در روش «میانگین»، فرمول محاسبه دقیقاً همان است که در کتب و مقالات آموزشی توضیح داده شده است.  نحوه محاسبات در روش «میانگین متحرک» تفاوت قابل توجهی با روش «میانگین» دارد، لذا اکیداً توصیه می شود که استفاده از روش مذکور حتماً با آگاهی کامل از نحوه محاسبات و تاثیر آن در قیمت گذاری حواله های انبار صورت پذیرفته تا از بروز مشکلات ناخواسته جلوگیری شود.

2.    تفاوت عمده در روش «میانگین» و «میانگین متحرک»، محاسبه فی مانده کالا در انبار پس از ثبت رسید جدید می باشد. در روش «میانگین» همواره پس از ورود رسید انبار جدید مبالغ و مقادیر مانده کالا در انبار با مبلغ و مقدار رسید انبار جدید ملاک محاسبه قرار می گیرند، در حالی که در روش «میانگین متحرک» چنین نیست. در روش «میانگین متحرک» بجای مبالغ و مقادیر مانده کالا در انبار، مبالغ و مقادیر کل وارده از ابتدای دوره به ازای کالای مذکور در انبار ملاک محاسبه قرار می گیرند. بدین ترتیب فی مانده جدید بدست آمده برابر با کل مبلغ وارده تقسیم بر کل مقدار وارده از ابتدای دوره (با احتساب رسید انبار جدید) خواهد بود. حال نکته و چالش اساسی در اینست که اولین خروج کالا از انبار (حواله) با چه فی واحد و مبلغی محاسبه و خارج شود تا پس از خروج آن فی مانده کالا برابر با حاصل تقسیم جمع کل مبلغ وارده بر جمع کل مقدار وارده از کالای مذکور گردد. روش «میانگین متحرک» این اتفاق را تضمین می نماید که با خروج اولین حواله انبار از کالای مورد نظر فی مانده آن برابر با جمع کل مبلغ وارده تقسیم بر جمع کل مقدار وارده از همان کالا شود. ولیکن گاهی اوقات (بخصوص در شرایطی که قیمت آخرین خرید کالای مورد نظر تنزل یافته و مقدار صادره کالا در اولین حواله اندک باشد) فی واحد و مبلغ حواله مذکور بصورت منفی محاسبه شده تا تضمین فوق حاصل گردد. لذا تحت چنین شرایطی ممکن است وجود فی واحد و مبلغ منفی، اگر چه با اصول قیمت گذاری بروش مذکور قابل تفسیر و توجیه است، خوشایند و قابل پذیرش نباشد. لذا آگاهی از عملکرد و نتایج محاسباتی روش مذکور قبل ازاستفاده از آن توصیه می گردد. با این حال شرکتها و مجموعه های صنعتی بسیار هستند که از روش مذکور استفاده می نمایند و دلیل آنها در استفاده از این روش به حداقل رسیدن نیاز به صدور اسناد تعدیلی و اصلاحی انبار در پایان دوره می باشد.